در کودکی به این فکر می کردم که باید دنیا را تغییر دهم و بسازم. کمی که بزرگ تر شدم فهمیدم

 که دنیا را نمی توان عوض کرد. در جوانی تصمیم گرفتم که کشورم را بسازم و متحول کنم

 اما بعد از مدتها فهمیدم که از پس این کار برنمی آیم. بعدها تصمیم گرفتم

 که شهرم را بسازم و به مدینه فاضله مبدل سازم اما بعد از مدت ها

 فهمیدم که این کار هم نشدنی است تصمیم گرفتم تمام

 توجهم را به خانواده ام معطوف کنم که بی نقص

 و کامل و درست باشد، اما حال در سن

 نود سالگی فهمیدم که اگر

 از همان ابتدا خودم را درست کرده بودم، تا بحال به تمام این اهداف رسیده بودم ...

تـــــــــــــــــــک رو.....................نوجوونی.................